کد مطلب:35651
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:24
معناي لغوي بدعت چيست؟
بدعت در لغت عرب، به معني كار بي سابقه است كه نمونه قبلي نداشته باشد. قرآن، خدا را چنين توصيف ميكند: «بَدِيعُ الْسَّمَاواتِ والأرضِ» انعام /101
[آفرينند آسمان و زمين است.] كه آنها را بدون الگو و نمونه پيشين، آفريده است، و به عبارت ديگر، هر چيز جديد و بي سابقه را «بديع» و كار نو ظهور را «بدعت» توصيف ميكنند. راغب در مفردات ميگويد:
«ابداع، پديد آوردن چيزي است كه نمونه و سابقهاي نداشته باشد و چاهي را كه تازه حفر كرده باشند، بديع ميگويند.»
قرآن پيامبر را چنين توصيف ميكند:
«قُلْ مَا كُنتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ» احقاف/9
[بگو من در ميان پيامبران پديدة نو ظهوري نستم، بلكه پيش از من نيز پيامبراني آمدهاند].
بدعت به معني لغوي، يعني كارهاي نو ظهور، نميتواند بدون قيد وشرط حرام باشد، زيرا جهان زندگي پيوسته در دست تغيير و دگرگوني است و همان طور كه طبيعت به طور مستمر در حركت و تغيير و نو آوري است، زندگي انسان نيز از نظر پوشاك و خوراك و مسكن و صنايع، پيوسته در حال دگرگوني و نو شدن است و هيچ عاملي نميتواند حركت عظيم زندگي انسان را متوقف سازد، بلكه او بايد طبق سنت الهي گام به پيش نهد و زندگي را هر روز رنگين تر ساخته و چهرة زندگي را هر روز تازه تر سازد.
: استاد محقق جعفر سبحاني
فرهنگ عقائد و مذاهب اسلامي ج 3
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.